De Nafas Bergerak (Bewegende ademhaling) van de Dasar-technieken wordt als volgt uitgevoerd:

Lage kuda kuda positie, (beide bovenbenen staan loodrecht op de onderbenen, de voeten naar buiten gericht).

Men wrijft met de voetzool over de grond totdat de hielen elkaar raken. Bij elke stap gaat men ongeveer 15 centimeter naar voren.

Voor het begin van de bewegingen wordt zoveel mogelijk lucht ingeademd via de neus en daarna de adem onder de navel gedrukt en vastgehouden. Tegelijkertijd gaat men in "kuda kuda" houding 15 stappen naar voren (bij de eerste basistechniek 20 stappen) en maakt men de bewegingspatronen. Al die tijd wordt de adem ingehouden. Vervolgens ademt men uit, ook weer door de neus en rust men enkele seconden voordat men aan de volgende beweging begint.

Deze basisoefeningen worden gedurende 90 minuten gedaan per keer.

Nadat de ademhalings-oefeningen met bewegingen klaar zijn wordt het geheel afgesloten met de zittende ademhalings-oefening, welke 10 minuten duurt.

Door zo ver mogelijk door de knieën te zakken (lage kuda kuda) bereikt men een maximale interaktie tussen het aardveld en het lichaamsveld waardoor het energiecentrum van het lichaam aktiever wordt.

De wrijving van de voetzool langs de vloer heeft tot doel de positieve- en negatieve ladingen van het lichaam te ordenen, zoals dat gebeurt bij elektrische wrijvingen, opdat een ongeladen materiaal geladen wordt, terwijl bij een geladen materiaal deze geordend wordt en een elektrisch veld vormt.

Het inademingsproces geeft zuurstof aan het bloed zodat het bloed basisch wordt (alkalisch).

Door het langer inhouden van de adem treedt een ophoping van koolzuur op, die het bloed een zure eigenschap geeft. Zuur en base zijn de katalysator voor organische reaktie.

Voedsel bestaat voornamelijk uit organische stoffen. Bij zuurkatalyse is de effektiviteit van zuren als katalysator evenwijdig met de zuursterkte.

Het is waargenomen dat, door gebruik te maken van zuurkatalysator, de benodigde energie om organische reakties tot stand te brengen minder wordt vergeleken met reakties zonder katalysator waarbij veel energie nodig is.

Veel energie wordt bespaard en opgeslagen wanneer men in staat is om een zuurkatalysator te benutten. Door Satria Nusantara training laadt men zichzelf als het ware op.

Het langer inhouden van de adem zorgt voor een zuurder milieu in het bloed, wat organische reakties accellereert en het aantal reakties doet toenemen. De geproduceerde eindenergie wordt hierdoor groter. In een zuuroplossing zullen de elektronen van de omgeving meer geabsorbeerd worden (zuur is een elektronenparen acceptor), hierdoor worden vervolgens ook meer elektronen geproduceerd door oefeningen met ingehouden adem.

Met de bewegingen van de verschillende "jurus" worden de geproduceerde energie en elektronen gericht naar alle lichaamstelsels, klieren en andere organen zodat alle elektrische generatoren van de stelsels genoeg energie- en elektronentoevoer krijgen.

Het ontstaan van een ziekte is vaak niets anders dan een verminderde toevoer van elektrische energie naar een bepaald stelsel, veroorzaakt door het niet in orde zijn van- of door een gebrek in het elektrische generatornetwerk van het stelsel, klier of betreffende orgaan. Een goed elektrisch generatornetwerk van een stelsel kan garanderen dat andere stelsels, klieren of organen ook goed funktioneren.

De dynamische ademhalings-oefeningen hebben een positeve werking op de longen, de bloedvaten, spijsvertering, spieren, hart en zenuwstelsel.

De belangrijkste organen voor de ademhaling zijn natuurlijk de longen. Hier wordt de ingeademde lucht "bewerkt". Longen hebben zelf geen eigen spier. Ze zijn volledig afhankelijk van de expansie en contractie van borstspieren en middenrif. Bij Satria Nusantara wordt dit middenrif gebruikt bij de diverse ademhalingstechnieken. Men spreekt ook wel van buikademhaling.

Met de ademhalings-oefeningen worden de longen getraind om meer lucht op te nemen en een betere uitscheiding te verzorgen van afgewerkte gasvormige stoffen. De werking van de "ademhalings-spieren" wordt sterker en efficiënter.

De ruimte voor de longblaasjes (alveolisysteem) wordt groter, waardoor de vitale capaciteit van de longen ook groter wordt. Dit gebeurt ook bij natuurduikers. Duiken met lang ingehouden adem kan de vitale capaciteit van de longen eveneens vergroten. Hoe meer lucht er kan worden ingeademd, hoe meer zuurstof er kan worden geabsorbeerd. Zuurstofverbuik wordt uitgedrukt in calorieën. 1 Liter zuurstof is evenredig aan 5 calorieën energie.

Met de bewegende ademhalings-oefeningen, oefent men het lichaam om een andere energiebron dan zuurstof te gebruiken. Behalve aerob energie (energie die ontstaat bij verbruik van zuurstof), die verkregen wordt uit oxydatie van het voedsel, heeft het menselijk lichaam ook een andere energie bron: anaerob-energie (energie die ontstaat zonder verbruik van zuurstof, bijv. stikstof).

Anaerob-energie wordt geproduceerd door het ontbinden van ATP (voorraad van energie in het lichaam).

Eindprodukt van de Aerob-energie is koolstof + water, terwijl die van Anaerob-energie melkzuur is. Een grote hoeveelheid melkzuur veroorzaakt gespannen spieren, vermoeidheid en spierpijn.

Bij sporten met een groot energie verbruik in een korte tijd zoals gewichtheffen, sprint, is anaerob-energie belangrijk omdat de zuurstof die nodig is niet overeenkomt met de zuurstof die in voorraad is.

In de "lange sport" zoals cross-country, is het niet mogelijk van anaerob-energie gebruik te maken. Hier is het nodig om veel meer zuurstof in te nemen om aan de behoefte te voldoen.

Er ontstaat een balans tussen zuurstof behoefte en zuurstof opname die in de ingeademde lucht aanwezig is. Deze toestand wordt "steady state" genoemd.

Deze "steady state" kan niet plotseling ontstaan, hiervoor is aanpassing nodig van het circulatie-systeem en de ademhaling, zodat het werk naar het anaerob-proces overgaat, ontbinding van ATP. Er ontstaat een "oxygen debt" (zuurstof tekort) dat later wordt aangevuld in de rustfase.

"Steady state" kan na enkele minuten worden hersteld, afhankelijk van de oefenigen en de konditie van iemand.

"Oxygen debt" hangt samen met ophoping van ADP en vermindering van ATP.

Arbeid en vermogen van een persoon op een bepaade tijd zijn afhankelijk van:

• de maximale hoeveelheid zuurstof die kan worden geabsorbeerd (VO2 max).
• efficient gebruik van zuurstof in weefselcellen
• een maximale hoeveelheid "oxygen-debt" (OD max) die kan worden verwerkt.

Door de ademhalings-oefeningen met bewegingen vergroten we:

• VO2 max
• het efficient opnemen van zuurstof die gebruikt wordt door de cellen
• OD max.